در صحبت قرآن/ 292
ریسمان محکم الهی تسلیم و نیکوکاری است
جهان را ریسمان محکمی است به بلندای آسمان و آن این است که آدمی روی در خدا کند که حقیقت مطلق است و به کار نیکو و احسان و خدمت خلق بپردازد که مهمترین عبادت است.
۳۶۵ روز در صحبت قرآن، نوشته استاد حسین محی‌الدین الهی قمشه‌ای، کتاب چهارم از مجموعه کتاب‌های جوانان و فرهنگ جهانی است. این مجموعه با هدف شناساندن فرهنگ و ادبیات به جوانان اولین بار سال ۱۳۹۰ به همت نشر سخن تدوین و منتشر شده است.
کتاب «۳۶۵ روز در صحبت قرآن» ۳۶۵ قطعه کوتاه و بلند از قرآن برای آشنایی جوانان با تعلیمات فراگیر قرآن انتخاب شده و کوشش شده است که این گنجینه تصویری از ابعاد گوناگون کلام آسمانی برای مخاطب ترسیم کند.
این کتاب، تفسیر در معنی اصطلاحی کلمه مانند تفاسیری چون کشاف و مجمع البیان و امثال آن نیست، بلکه بیشتر انعکاسی از کتاب وحی در ادب عرفانی فارسی و اسلامی است و نگاهی دارد به قرآن از دیدگاه ادبی، زیباشناسی و اخلاقی، اجتماعی و عرفانی.
گروه اندیشه ایکنا به منظور بهره‌مندی مخاطبان خود از این گنجینه قرآنی و ادبی اقدام به انتشار قطعه‌هایی از کتاب «در صحبت قرآن» کرده است. دویست و نود و دومین قسمت از تحفه این کتاب با عنوان «ریسمان محکم الهی تسلیم و نیکوکاری است» تقدیم مخاطبان گرامی می‌شود.
وَمَنْ يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى وَإِلَى اللَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ ﴿لقمان۲۲﴾
و هر کس روی تسلیم و رضا به سوی خدا آرد و نیکوکار و بخشنده باشد چنین کس به رشته محکم الهی چنگ زده است و عاقبت کارها به خدا باز می‌گردد(22).
جهان را ریسمان محکمی است به بلندای آسمان و آن این است که آدمی روی در خدا کند که حقیقت مطلق است و به کار نیکو و احسان و خدمت خلق بپردازد که مهمترین عبادت است. چنین کس چنگ در رشته محکمی زده که هیچگاه گسسته نمی‌شود و به حقیقت تمامی دین را و عاقبت نیکوی آن را به چنگ آورده است و کاری از این خوشتر و راهی از این آسانتر برای رسیدن به سعادت نمی‌توان یافت. مولانا در مثنوی این عروةالوثقی را ترک هوا و خودپرستی دانسته است:
عروة الوثقی است این ترک هوا
برکشد این رشته جان را تا سما
حمد لِله کاین رسن آویختند
فضل و رحمت را به هم آمیختند
یوسفا آمد رسن درزن دو دست
از رسن غافل مشو بیگه شده‌ست
اگر آدمی روی در خدا و حق کند یکدل و یک جهت خواهد شد وجودش به یک موسیقی خوش آهنگ تبدیل می‌شود گرنه هر روز نداند که روی به کجا آورد او هر دم روی در جهنمی آورد و اهل دنیا به همین سبب است که پریشان‌اند و از روان پریشی رنج می‌برند.
روی از خدا به هر چه کنی شرک مطلق است
توحید محض، کز همه رو در خدا کنیم (سعدی)
انتهای پیام
مطالب مرتبط
